Ο Ιπποκράτης είχε λύσεις και στη γυναικολογία
Aριστοι γνώστες της Γυναικολογίας ήταν οι αρχαίοι Ελληνες γιατροί.
Έκαναν διάγνωση ακόμη και γυναικολογικών καρκίνων, ενώ χρησιμοποιούσαν δεκάδες βότανα για κάθε νόσημα. Ο Ιπποκράτης περιγράφει μια σειρά νόσων -όπως ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας- με τρόπο, ο οποίος μοιάζει πολύ με τη σημερινή νοσολογία.
Στο «Περί Γυναικείων, το πρώτον» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι μία χρόνια εξέλκωση του τραχήλου της μήτρας μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο.
Παρατηρεί, δε, ότι η χρόνια παρέκκλιση της μήτρας προκαλεί επίσχεση των έμμηνων, διόγκωση των μαστών και μικρούς όγκους.
Παρατηρεί, δε, ότι η χρόνια παρέκκλιση της μήτρας προκαλεί επίσχεση των έμμηνων, διόγκωση των μαστών και μικρούς όγκους.
Ο Γαληνός εφάρμοσε τις αρχές του Ιπποκράτη, προχωρώντας και σε αφαίρεση του όγκου.
Οι γνώσεις σε σχέση με τη διάγνωση, συμπληρώνονται από μια σειρά θεραπευτικών παρεμβάσεων, με βότανα, τα οποία αποτελούσαν τα φάρμακα της αρχαιότητας. Μεγάλος είναι ο αριθμός των θεραπευτικών φυτών που χρησιμοποιήθηκαν διαχρονικά από θεραπευτές άλλων πολιτισμών:
Ο άκορος αφορά γυναίκες που είχαν αιμορραγία από αποβολή, ενώ το βάλσαμο και το θυμάρι όσες έχουν αμηνόρροια.
Οι γνώσεις σε σχέση με τη διάγνωση, συμπληρώνονται από μια σειρά θεραπευτικών παρεμβάσεων, με βότανα, τα οποία αποτελούσαν τα φάρμακα της αρχαιότητας. Μεγάλος είναι ο αριθμός των θεραπευτικών φυτών που χρησιμοποιήθηκαν διαχρονικά από θεραπευτές άλλων πολιτισμών:
Ο άκορος αφορά γυναίκες που είχαν αιμορραγία από αποβολή, ενώ το βάλσαμο και το θυμάρι όσες έχουν αμηνόρροια.
Για τη διακοπή της παραγωγής γάλακτος χορηγούνται ο κισσός, η μέντα, η φασκομηλιά και το φλισκούνι, ενώ το αντίθετο αποτέλεσμα έχουν το αγιάγκαθο, η αγκινάρα, ο άνηθος, ο βασιλικός, η βατομουριά, η βρυωνία, η γκαλέγκα, το γλυκάνισο, το κάρβι, το καρότο, το κύμινο, ο μαϊντανός, ο μάραθος, η μηδική, η τριγωνέλλα και η τσουκνίδα.
Για τις πλύσεις, δράση έχουν η αμαρέλιδα, η γλυκόριζα, ο ήλιος, το θυμάρι, η καρυδιά, η μπέλλα και η μολόχα και στις φλεγμονές των ωοθηκών ο απήγανος, η βελανιδιά, το βιβούρνο, η γλυκόριζα, ο ήλιος, το θυμάρι και η καρυδιά.
Από τους πόνους της περιόδου ανακουφίζουν τα βότανα αγγελική, αδίαντο, άζα, άζαρο, αλχεμίλη, απήγανος, αχιλλαία, αψιθιά, βαλεριάνα, βάλσαμο, βερβερίδα, βιβούρνο, γλυκάνισο, δενδρολίβανο, δίκταμος, ερυθραία, θυμάρι, ίνουλα, καλέντουλα, κανέλα, κάππαρη, καρότο, καψέλλα, κισσός, κρεμμύδι, κρόκος, κύμινο, λάμιο, μαϊντανός, μάραθο, μελισσόχορτο, μέντα, μηκύανθος, ρίγανη και τσουκνίδα.
Δέκα βότανα χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης κατά των σημαντικών γυναικολογικών προβλημάτων, ενώ στο «Περί Γυναικείων, το πρώτον» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι μία χρόνια εξέλκωση του τραχήλου της μήτρας μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο.
Τονωτικό της κύησης είναι η τριγωνέλλα, ενώ για άμβλωση χρησιμοποιούνταν το άζαρο, ο απήγανος, η άρνικα, η αψιθιά, το δενδρολίβανο, ο κρόκος και ο μαϊντανός. Τα βότανα έχουν δράση και σε μία σειρά από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως τα κονδυλώματα (βατομουριά), η λευκόρροια (αγριμόνια, αχιλλαία, βάλσαμο, βελανιδιά, ερυθραία, θυμάρι, ιτιά, καρυδιά, λάμιο και μπέλλα).
Κατά των παθήσεων των μαστών χορηγούνται ο μαϊντανός και η πουλμονάρια, για την απόφραξη των μαστών το γλυκάνισο και το γενάρι και για το πρήξιμο ο δυόσμος.
Για τα προβλήματα της μήτρας, δράση έχουν το βιβούρνο (καταπραϋντικό), η ασπερού, το λάχανο και η τριγωνέλλα (μητρίτιδα) και για τη μητρορραγία η αμαρέλιδα, η βελανιδιά, το γεράνι, το ερίγκερο, η καψέλλα, η κουμαριά, το λάμιο, το λάχανο και η τσουκνίδα.
Ποια είναι
Δέκα βότανα χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης κατά των σημαντικών γυναικολογικών προβλημάτων:
Η αγριοτριανταφυλλιά δρούσε κατά των οιδημάτων, των φλεγμονών και ως εμμηναγωγό.
Η δάφνη είχε δράση σε καταστάσεις υστερίας και θεωρείτο ότι διευκολύνει τον τοκετό. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα.
Ο δυόσμος χορηγούνταν από την αρχαιότητα ως καθαρτικό της μήτρας, ενώ μειώνει το πρήξιμο του στήθους από τον θηλασμό. Ως αιθέριο έλαιο, ανακουφίζει από τους πόνους της περιόδου.
Το ιεροβότανο ανήκει στο ίδιο γένος με το φασκόμηλο και χορηγούνταν κατά της στείρωσης. Το αιθέριο έλαιο μειώνει το στρες, είναι αφροδισιακό και περιέχει ορμόνες παρόμοιες των οιστρογόνων, οι οποίες είναι χρήσιμες λίγο πριν και λίγο μετά την εμμηνόπαυση.
Ο κέδρος δινόταν στις γυναίκες μετά τον τοκετό, για να περιοριστούν οι πόνοι και η αιμορραγία. Έχει δράση κατά της δυσμηνόρροιας και των προβλημάτων της ουροδόχου κύστης.
Ο μανδραγόρας είναι αναισθητικό και ισχυρό εμμηναγωγό.
Η μυρτιά χρησιμοποιούνταν για γυναικολογικές πλύσεις, ενώ ο χυμός από τα βρασμένα φύλλα της θεωρούνταν, επίσης, ότι διευκολύνει τον τοκετό. Η μύρτος ήταν αφιερωμένη στη θεά Αφροδίτη και αποτελούσε σύμβολο παρθενίας.
Η ροδιά δινόταν ως αντιεμετικό και αιμοστατικό σε γυναικολογικά και άλλα προβλήματα υγείας.
Το φασκόμηλο είναι αναλγητικό της μήτρας, ενώ βοηθά σε περιπτώσεις αμηνόρροιας και πόνων περιόδου.
Τονωτικό της κύησης είναι η τριγωνέλλα, ενώ για άμβλωση χρησιμοποιούνταν το άζαρο, ο απήγανος, η άρνικα, η αψιθιά, το δενδρολίβανο, ο κρόκος και ο μαϊντανός. Τα βότανα έχουν δράση και σε μία σειρά από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως τα κονδυλώματα (βατομουριά), η λευκόρροια (αγριμόνια, αχιλλαία, βάλσαμο, βελανιδιά, ερυθραία, θυμάρι, ιτιά, καρυδιά, λάμιο και μπέλλα).
Κατά των παθήσεων των μαστών χορηγούνται ο μαϊντανός και η πουλμονάρια, για την απόφραξη των μαστών το γλυκάνισο και το γενάρι και για το πρήξιμο ο δυόσμος.
Για τα προβλήματα της μήτρας, δράση έχουν το βιβούρνο (καταπραϋντικό), η ασπερού, το λάχανο και η τριγωνέλλα (μητρίτιδα) και για τη μητρορραγία η αμαρέλιδα, η βελανιδιά, το γεράνι, το ερίγκερο, η καψέλλα, η κουμαριά, το λάμιο, το λάχανο και η τσουκνίδα.
Ποια είναι
Δέκα βότανα χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης κατά των σημαντικών γυναικολογικών προβλημάτων:
Η αγριοτριανταφυλλιά δρούσε κατά των οιδημάτων, των φλεγμονών και ως εμμηναγωγό.
Η δάφνη είχε δράση σε καταστάσεις υστερίας και θεωρείτο ότι διευκολύνει τον τοκετό. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα.
Ο δυόσμος χορηγούνταν από την αρχαιότητα ως καθαρτικό της μήτρας, ενώ μειώνει το πρήξιμο του στήθους από τον θηλασμό. Ως αιθέριο έλαιο, ανακουφίζει από τους πόνους της περιόδου.
Το ιεροβότανο ανήκει στο ίδιο γένος με το φασκόμηλο και χορηγούνταν κατά της στείρωσης. Το αιθέριο έλαιο μειώνει το στρες, είναι αφροδισιακό και περιέχει ορμόνες παρόμοιες των οιστρογόνων, οι οποίες είναι χρήσιμες λίγο πριν και λίγο μετά την εμμηνόπαυση.
Ο κέδρος δινόταν στις γυναίκες μετά τον τοκετό, για να περιοριστούν οι πόνοι και η αιμορραγία. Έχει δράση κατά της δυσμηνόρροιας και των προβλημάτων της ουροδόχου κύστης.
Ο μανδραγόρας είναι αναισθητικό και ισχυρό εμμηναγωγό.
Η μυρτιά χρησιμοποιούνταν για γυναικολογικές πλύσεις, ενώ ο χυμός από τα βρασμένα φύλλα της θεωρούνταν, επίσης, ότι διευκολύνει τον τοκετό. Η μύρτος ήταν αφιερωμένη στη θεά Αφροδίτη και αποτελούσε σύμβολο παρθενίας.
Η ροδιά δινόταν ως αντιεμετικό και αιμοστατικό σε γυναικολογικά και άλλα προβλήματα υγείας.
Το φασκόμηλο είναι αναλγητικό της μήτρας, ενώ βοηθά σε περιπτώσεις αμηνόρροιας και πόνων περιόδου.
πηγη
http://www.ethnos.gr/
Tags
εναλλακτική