Λίγο αργότερα άρχισα ν’ ακούω για τον εκπληκτικό και ανθεκτικό σπόρο ζέα, τον αρχαιότερο, που τον εξαφάνισαν και μάλιστα ο Ελευθέριος Βενιζέλος! Κάτι δεν πήγαινε καλά σ’ αυτή την ιστορία, χωρίς να είμαι βιολόγος ή γεωπόνος ή γιατρός άρχισα να σκέφτομαι… (και χωρίς να τρώω ζέα!!)
Λες να θέλουν να περάσουν τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους στους Έλληνες βαπτίζοντας τους ζέα; Υπερβολικά καχύποπτη σκέψη αλλά τώρα ξέρω, από αλλού το περιμένεις και από αλλού σου έρχεται. Άρχισα λοιπόν, ν’ ανασύρω από τη μνήμη μου πληροφορίες που είχα από παλιά, αναζήτησα όλα τα ανάλογα λήμματα στο Greek English Lexicon και σε αρχαία κείμενα. Στο τέλος αποφάσισα το αποτέλεσμα της μικρής μου έρευνας να το μοιραστώ μαζί σας, μήπως κι όλοι μαζί φθάσουμε στη λύση του μυστηρίου της ζέας.
Το αρχαίο λιμάνι Ζέα ήταν κυρίως πολεμικό, ναύσταθμος και όχι εμπορικό, συνεπώς η θεωρία ότι πήρε την ονομασία του από τις εξαγωγές ζέας μάλλον δεν ισχύει. Όμως, δίπλα του υπάρχει ένα Μητρώον, ιερό της Μεγάλης Μητέρας Φύσης (Ρέα, Ἠρα, Δήμητρα). Η Ήρα-Διώνη είναι αδελφή και σύζυγος του Δία, το θηλυκό μισό του. Ζευς -ζειν, μοιάζει η πιο λογική προέλευση του αρχαιότατου αυτού σπόρου και της περιοχής του ιερού.
Ο Διοσκουρίδης στο Περί ύλης ιατρικής, 3, 74, 1-2, γράφει: Λιβανωτίς-δισσύ, η μεν κάρπιμος, υπ’ ενίων δε ζέα ή καμψάνεμα καλουμένη ης ο καρπός κάχρυ καλείται, φύλλα δε έχει μαράθω, όμοια, πλατύτερα δε και παχύτερα…
Η ζέα είναι δημητριακό όπως ο σίτος (πυρός, σπυρός) και η κρίθη. Ζέα ή όλυρα ή κέγχρος, κάχρυ, κοινώς το κεχρί (Panicum miliaceum). Ο σίτος ή πύρος Triticum vulgare, η ζέα ή κέγχρος Panicum miliaceum, αγγλικά ο σίτος wheat και το κεχρί beard wheat.
Το κεχρί είναι όντως σπόρος παλαιότατος, τον γνωρίζουμε ως τροφή των πουλιών (αγγελιαφόροι των θεών). Μάλιστα ο κέγχρος ονομάζεται και σόργο (!!!!!). Δεν ήξερα ότι ήταν τροφή και των αλόγων, των φτερωτών ίσως, όπως ο Πήγασος; Πάντως ζέα ονομάζεται ο ουρανίσκος του στόματος των ίππων και αυτό εξηγεί πολλά. Ο ίππος είναι σύμβολο του Ποσειδώνα, κύρια θεότητα των Μινυών την “ εποχή των Πυραμίδων” (επισήμως 2800 – 1800π.Χ.). Κεχρίας είναι επίθετο του Ποσειδώνα και όνομα ενός γιου του. Ο Κεχρίας έδωσε τ’ όνομα του στις Κεχρεές, ανατολικό λιμάνι της Κορίνθου. Είναι ονομασία πολλών θέσεων όπως της θέσης της Πυραμίδας Κεχρεών, του Ελληνικού στην περιοχή του Άργους! Είναι επίσης το πρώτο συνθετικό της λέξης κεχριμπάρι, δηλαδή το ήλεκτρο (ρετσίνη αλλά και κράμα χρυσού και αργύρου).
Υποθέτω ότι τι triticum monococcum και το triticum dicoccum (emmer wheat ή farro) είναι είδη του triticum vulgare. Δηλαδή το triticum dicoccum είναι είδος σίτου, πιθανά είναι ο “ νέος” σπόρος της Monsanto ο οποίος μέσα από τη σύγχυση γύρω από τ’ όνομα του θα κυκλοφορήσει ως ζέα!
Συμπέρασμα υπερβολικό ίσως όχι όμως και αδύνατο στους καιρούς που ζούμε!
Παρατήρησις «τροφής»: Δεν μπορώ να πάρω θέση με σιγουριά, για το αν η ζέα είναι ωφέλιμη ή αν είναι καν προς χρήση για τον άνθρωπο. Μου κάνει εντύπωση η έλλειψις αναφορών από τους προγόνους μας, εάν οι ιδιότητές της είναι πράγματι τόσο ιδιαίτερες!
Επίσης με προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός, πως ξαφνικά «ξεφυτρώνουν’ παραγωγοί και κυρίως προμηθευτές ζέας από κει που δεν είχαμε ιδέα καν για την ύπαρξή της, όμως και πάλι δεν είμαι σε θέση να καταλήξω σε ασφαλή συμπεράσματα!
Αυτό που έχω να σας προτείνω είναι, να διαβάσετε προσεκτικά τα θέματα που έχω συγκεντρώσει, να κάντε και την δική σας έρευνα και στο τέλος να αποφασίστε οι ίδιοι τι και αν είναι αλήθεια!
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα http://therapeftis.blogspot.gr/ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.
Ακολουθήστε μας στο Facebook
http://therapeftis.blogspot.gr/
πηγή