ΟΙ ΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΙ ΑΠ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΦΑΡΜΑΚΑ...

«Τι’ναι Ζωη;Τι Μη Ζωη; Και Τι Τ’αναμεσα Τους;» 
Είχε Αναρωτηθεί Κάποτε Η Αντιγόνη ,Στην Ομώνυμη Τραγωδία Του Σοφοκλή. Το ερώτημα ίσως παραμένει αναπάντητο καθώς παίρνει ποικίλες απαντήσεις,χωρίς όμως να απαντάται ολοκληρωτικά από κάποια.Μια πρώτη σκοπιά, ως προς την ζωή και την ύπαρξη, ορίζει πως ζωντανό είναι:Κάθε Τι Που Μπορεί Να Αλληλεπιδρά Με Το Περιβάλλον Του Και Να Αναπαράγεται.Μια άλλη ερμηνεία δίνει ως ορισμό της έννοιας την αναπαραγωγή και την θρέψη ,ως βασικές προυποθέσεις για την ζωή.Ο θάνατος από την άλλη μεριά, είναι το ακριβώς αντίθετο της ζωής και το ακόλουθο στάδιό της.Με το πέρας της έμβιας κατάστασης ενός οργανισμού επέρχεται ο θάνατος που είναι μια φυσική διαδικασία και που ως τώρα, είναι α-σταμάτητη και μη αναστρέψιμη.
Ο θάνατος είναι μια κατάσταση πολύ πιο απλή από αυτή της ζωής,γι’αυτό και ο ορισμός του είναι κάπως πιο απλός.Ένα ιδιαίτερα δυσδιάκριτο στάδιο ,είναι αυτό καθ εαυτό της μετάβασης στο θάνατο.Αυτές οι στιγμές είναι που πραγματικά φοβίζουν τον άνθρωπο και που σίγουρα ,με τα σημερινά δεδομένα,είναι οι πλέον αναπόφευκτες. Πολλές θεωρίες και μαρτυρίες από ανθρώπους που «γύρισαν» από τον άλλο κοσμό μιλούν για διάφορες παράξενες καταστάσεις.Τα κοινά που συναντούμε είναι πολλά.Όπως και τα κενά επίσης.Σχεδόν όλοι ισχυρίζονται πως έβλεπαν και άκουγαν ό,τι συνέβαινε στο σώμα τους,αλλά από μια οπτική γωνία έξω και ψηλά από αυτό.Υπάρχουν αυτοί που ισχυρίζονται πως μετά την επιστροφή τους στα εγκόσμια  επαλήθευσαν αυτά που είδαν να συμβαίνουν.

Απομακρυνόμενοι από το σώμα τους, αποτραβιούνται σε ένα κόσμο που κυριαρχούν οι αναμνήσεις της ζωής τους.Τάχιστα περνά η ζωή μπροστά από τα «μάτια» τους βρισκόμενο πλέον σε ένα σκοτεινο τούνελ. Στο άκρο του βρίσκεται μια πηγή φωτός,συνήθως λευκού,Μια μορφή τους μιλά και τους προστάζει να γυρίσουν πίσω.Κάποιοι βγαίνουν από το τούνελ και καταλήγουν σε ένα λειβάδι,να αιωρούνται λίγο πάνω από το έδαφος.Εκεί συνομιλούν με μια γυναικεία μορφή.   Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας που κατακλύζει αυτές τις στιγμές.Γυρνώντας πίσω στο σώμα τους, ξυπνούν με δυσφορία και δυσανασχέτηση καθώς αρνούνται να αφήσουν το παραδείσιο συναίσθημα που γνώρισαν και που ποτέ έκτοτε δεν ξεχνούν.
Οι επιστήμονες θεωρούν πως αυτά είναι παραισθήσεις που προκαλεί ο εγκέφαλος, καθώς αλλάζουν απότομα οι σταθερές του αιμορραγίες, χαμηλή οξυγόνωση, υπερπαραγωγή χημικών ουσιών κλπ και φυσικά ένα μέσο εκμηδένισης του πιθανού αφόρητου πόνου, του τρόμου και της θλίψης που προκαλεί η σκέψη του θανάτου και ο ερχομός του. Καίριο σημείο της ερώτησης σαφώς, είναι το ενδιάμεσο στάδιο αυτο μεταξύ ζωής και θανάτου.

Δεχόμενοι την ύπαρξη του κόσμου των πνευμάτων,θα υποστηρίζαμε πως η ψυχή ή το πνεύμα κάποιου μεταβαίνει σε κάποιο επίπεδο, πέραν των εγκοσμίων και αναμένει σύμφωνα με τα διάφορα δόγματα την κρίση, τον παράδεισο ή την κόλαση,ή κάτι άλλο.Όντας νεκρό το σώμα,το πνεύμα αποκτά μη υλική υπόσταση.Απ την άλλη μεριά Παράδοξο της ζωής, στη Γη τουλάχιστον, είναι οι ιοί. σωστά ένα απ τα μέλη της οικογένειας των μικροβίων.

Αυτά τα όντα Αν μπορούμε να τα δεχτούμε σαν όντα. είναι κάτι σαν αλγόριθμοι πληροφορικής.Η ζωή τους είναι ¨αιώνια¨ κυριολεκτικά.Δεν μπορούν να πεθάνουν καθώς δεν είναι σίγουρο ότι ζουν.Δεν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους,εκτός μόνο από συγκεκριμένα κύτταρα άλλων οργανισμών.Προφανώς δεν τρέφονται και το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγονται.Αφού προσκοληθούν στο κύτταρο,απελευθερώνουν το R.N.A. τους μέσα σε αυτό.Αυτό με τη σειρά του προσκολάται στο D.N.A του κυττάρου και αναπαράγεται μαζί του.Κάποια στιγμή μπορεί μπορεί και όχι να απο-σχιστεί από το πυρηνικό D.N.A.και εξερχόμενο του κυττάρου να αποσπάσει τμήμα της κυτταρικής μεμβράνης. Φεύγοντας πολλά D.N.A ή R.N.A. ιού από το κύτταρο,αποσπούν όλο και περισσότερη μεμβράνη ώσπου τελικά το κύτταρο πεθαίνει καθώς χύνεται το εσωτερικό του στο περιβάλλον.
Έπειτα οι νέοι ιοί θα ξανακάνουν την ίδια διαδικασία απ’την αρχή. Βέβαιο είναι πως δεν γνωρίζουν ότι  κατα-στρέφουν τον ξενιστή τους,όπως επίσης και πως δεν τον αναζητούν εκτός και αν βρεθούν κοντά του λόγω άλλων συγκυριών.Οι απόψεις λοιπόν για τον αν οι ιοί ζουν είναι αντικρουόμενες, καθώς Δεν Πεθαίνουν, Δεν Τρέφονται Και Αλληλεπιδρούν Με Αναπαραγωγή Με Συγκεκριμένα Αντικείμενα.  Ίσως αν πρώτα η επιστήμη απαντήσει με σαφήνεια και χωρίς καμία αμφιβολία το ερώτημα αυτό, να φτάσει να δώσει απάντηση και στο αρχικό. Εκτός και αν η απάντηση στο :

Τι είναι μεταξύ ζωής και θανάτου, φθοράς και αφθαρσίας; Μήπως είναι οι ιοί. Κατόπιν τούτου περισσότερο σεβασμό σε μια οντότητα, για την οποία γνωρίζουμε τόσο λίγα .
Για να το σκεφτούμε λίγο  Χαιρετε.

*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.

 Ακολουθήστε μας και στο Facebook 

 το διαβάσαμε ΕΔΩ

D.Pap

Νεότερη Παλαιότερη